Ach… George, mijn partner in love en handlanger in de moestuin, en ik zijn een beetje verdrietig. Afgelopen woensdag hebben we onze hoogbejaarde antieke kater Frederik Hendrik, roepnaam Poes, moeten begraven. Een hele zware klus. Niet omdat Poes tegenstribbelde hoor, maar we hadden namelijk een mooi plekje voor Poes onder een kastanjeboom achter in ons bos uitgezocht. Helaas, de dikke boomwortels werkten niet mee en hielden de plechtigheid zodanig op dat wij uiteindelijk door de invallende schemering én om onschuldige Sint Maartenlopertjes niet onnodig de koortsstuipjes op het lijf te jagen, besloten de teraardebestelling een paar meter op te schuiven.
George spitte zich opnieuw een slag in de rondte. Het was al bijna donker toen we Poes, samen met de zes dooie muizen die Kareltje en Katrien ‘s nachts hadden gevangen en bij de achterdeur hadden verzameld, eerbiedig in de kuil lieten zakken.
“Wil je nog iets zeggen?”, vroeg George. Wat moet ik zeggen? Poes was oud en der dagen ladderzat en af en toe compleet de weg kwijt. De laatste tijd bezorgde ie ons regelmatig een hartverzakking door vlak voor een naderende auto doodgemoedereerd de straat over te steken. En dat laatste werd hem dan ook fataal. Poes heeft niets gevoeld en daar hebben we vrede mee. Het zal wel stil worden. Geen Frederik Hendrik die me voor de voeten loopt en waar ik dan net niet m’n nek over breek.
Of ik nog iets wil zeggen? “Eh…plakje cake bij de koffie?
Wat ikzelf ook een enorme troost vind, is de RouwRevue die het Kielzog binnenkort speciaal voor ons nabestaanden organiseert. Een voorstelling over loslaten, over wat verlies je kan brengen, over het leven na de dood. Hoe besta je na?
In de RouwRevue durven Mylou Frencken en Pieter Tiddens het aan om onze rouwrituelen te onderzoeken en nieuw leven in te blazen. Iedereen doet het op zijn eigen manier. Elders in de wereld loopt rouw soms uit op een feest. Nederland mag er best een beetje meer bij stilstaan. Zodat de dood meer gaat leven.
De RouwRevue moest er komen. Open, emotioneel, confronterend, maar ook bevrijdend. Zoals het in een revue hoort: een afwisseling van meezingers, tere liedjes, komieke sketches, stijldans en intieme verhalen van achterblijvers.
Als u ook uw oprechte deelneming wilt betonen, dan kunt u alvast kaarten reserveren via de website van het Kielzog.
Wist u trouwens dat “Alles valt te overleven tegenwoordig, behalve de dood” van Oscar Wilde afkomstig is? Maar dat terzijde
Columns Geplaatst op 24 november 2015