Hoe ver gaan uw herinneringen terug?
Herinnert u zich uw eerste schooldag nog? Ik wel. Ik herinner me als de dag van gisteren dat mijn moeder mij voor de eerste keer naar de kleuterschool bracht.
Ik had me er heel erg op verheugd en dacht dat ik meteen zou leren lezen. Ik kende namelijk al heel veel letters die ik in een boek van mijn vader allemaal van een rood cirkeltje had voorzien. Mijn vader was daar merkwaardig genoeg wat minder blij mee toen ik trots mijn ijverige actie liet zien.
Een week na de waterpokken en mijn vierde verjaardag mocht ik eindelijk naar school. Wat een desillusie! Ik had het binnen drie minuten gezien. Ik vond het niks. Allemaal kindertjes op kleine stoeltjes aan bijpassende tafeltjes die in enorme vellen papier kleine gaatjes zaten te prikken. Prikken! Met de schaar gaat het toch een stuk sneller? Nee, prikken. Alle dagen enorme bouwwerken uitprikken. Ik denk dat ik in mijn kleuterschooltijd wel voor heel Jipsingboermussel een lampion heb uitgeprikt.
Niks woordjes leren, maar woorden met de juf omdat ik de prikpen als een mes ongeduldig over de lijntjes door het papier trok waardoor mijn lampionnen en kastelen er bij voorbaat sjofel uit kwamen te zien. Woorden met de juf omdat ik niet in de poppenhoek wilde spelen en weigerde ‘Nu gaan de bloemen nog dood’ mee te zingen omdat ik dat een stom lied met verdrietige woorden vond. Het zal u misschien ook niet verbazen dat ik met ‘Osewiezewoze’ mijn lippen helemaal stijf op elkaar hield. Ik kan me niet herinneren dat we mochten kleien of verven. Of timmeren.
Nee, ik vond het saai en verveelde me op de kleuterschool. Ik wilde woordjes schrijven, verhaaltjes verzinnen en leren lezen omdat de leesbril van mijn opa helemaal niet hielp. Tegenwoordig gaat het gelukkig heel anders op de kleuterschool als ik de verhalen van mijn nichtjes hoor. Af en toe is er nog wel een prik-actie, waar mijn jongste nichtje ook een bloedhekel aan heeft (het zit gelukkig in de familie) maar ze mogen wel, aan de hand van een voorbeeld, woordjes stempelen.
Ook bij het Kielzog start na de zomer een hele leuke, stimulerende en supercreatieve cursus voor jongens en meisjes van 5 tot 7 jaar. Ze gaan tekenen, schilderen en werken met stof, klei of hout. Plezier is daarbij belangrijker dan het eindresultaat! Ze gaan op ontdekkingsreis in de wereld van de beeldende kunsten. Er wordt gekeken naar werk van echte kunstenaars: mooie, gekke of ontroerende kunst. En ze gaan werken met gekke fantasie verhalen verzonnen door de juf. Leuk hè! U kunt uw potboontjes nu al aanmelden. Kijkt u maar eens op de website van Kielzog!
Wist u trouwens dat Albert Einstein ooit zei ‘Ik heb geen speciaal talent. Ik ben slechts nieuwsgierig’? Maar dat terzijde.
Groete!
Gaas Wadoen