George, mijn partner in love en handlanger in de moestuin en ik, zijn echte vogelliefhebbers. Wij eten dan ook regelmatig kip en zien altijd alle vogeltjes vliegen.
Kareltje en Katrien houden ook heel erg veel van vogeltjes en kunnen ze bij tijd en wijle wel opvreten. Onze achtertuin is één grote volière voor allerlei vogels van diverse pluimage. De gevederde vrienden huizen dan ook graag in onze tuin. Tuin en bos hangen vol met diverse nestkasten en vogelhuisjes in diverse maten, kleuren en uitvoeringen. Ik ben de tel kwijt, maar aan ieder boom hangt wel iets.
George voert de vogels ook het hele jaar door en onze Japanse kers lijkt meer op een kerstboom met een hoog cholesterolgehalte dan op een Japanse kers. Maar het werkt wel. Hordes koolmezen, mussen, merels, groenlingen, allemaal lekkerbekken die kwetterend en ruziemakend op het voedsel afkomen.
Ik verbaas me soms over die vreemde namen die sommige vogels hebben. Neem de koperwiek bijvoorbeeld, dan denk je toch aan een molen van monumentenzorg? En de boomklever lijkt toch op visite die tot ver na middernacht blijft plakken? En bij een pimpelmees denk je toch eerder aan een deftige tante die al voor tienen aan de sherry zit dan aan een keurig vogeltje met een blauw petje en eyeliner om de pientere oogjes?
Sinds een tijdje huist er een nieuw bijzonder exemplaar in ons bos: de gekraagde roodstaart. Geen tropische vis in een coltrui maar een bescheiden vogel met een roestbruine staart en een witte doorlopende wenkbrauwstreep. De gekraagde roodstaart is tegenwoordig niet meer zo algemeen als vroeger en wij voelen ons zeer vereerd dat het stel ons bos als kraamkamer uitgekozen heeft. Ze zijn al weken druk aan het bouwen en het nest is bijna klaar. Hoe ik dat weet? Ik loer, zodra ze hun vogelhielen even hebben gelicht, in het nest.
U kunt binnenkort ook even rondloeren. Op zaterdag 13 juni tijdens de Dag van de Bouw kunt u een kijkje nemen op de bouwplaats. Weet u nog? Er gaan geruchten dat de Muze van het Kielzog rond waart over de bouwplaats. Zij is haar huis kwijt geraakt en in een klap dakloos geworden.
Jarenlang bewoonde zij het gebouw van de muziekschool en het theater. Waar zij menigeen die zich met de schone kunsten bezig hield, beschermde en inspireerde. Maar nu verstoren bouwvakkers haar rust met machines en lawaai. En het Kielzog mag de Muze niet kwijt raken! Daarom wordt de Muze op zaterdag 13 juni gunstig gestemd om te zorgen dat zij in de buurt blijft en geduldig wacht tot de bouwers klaar zijn met het bouwen van haar nieuwe ‘Kunstpaleis’. Spannend he!
Wist u trouwens dat de bemoedigende woorden ‘Je hoeft niet bang te zijn voor perfectie, dat bereik je toch nooit’ van Salvador Dali afkomstig zijn? Maar dat terzijde.
Groete!
Gaas Wadoen
Columns Geplaatst op 03 juni 2015