Heeft u dat nu nooit? Jawel toch zeker? Zo’n dag dat niets meewerkt en alles stomweg tegenzit?
Nou, ik wel! Afgelopen week nog. Het was zo’n drukke donderdag en ik moest van alles en nog wat. En dat alles moest en ging op een holletje. Voeg daar een dosis van mijn chronische stunteligheid aan toe, het geduld van een schep appelmoes en je krijgt complete chaos.
De dag begon al fout. Onze kater Frederik Hendrik, roepnaam Poes, liep mij voortdurend voor de voeten en draaide om mijn enkels waardoor ik amper op de been bleef en gedwongen werd als een acrobaat met een tray scharreleitjes door de keuken te laveren. Helaas ben ik geen acrobaat en de ravage was ook enorm toen twintig scharreleitjes een vroegtijdige dood stierven op de keukenvloer.
Als Kareltje ook nog binnenkomt rennen en een verbaasde sliding door het struif maakt, zit de hele keuken onder de glibberige klodders.
De dag gaat verder met mijn zilveren koets die nìet verder wil, met veel tamtam een meneer van de wegenwacht opgetrommeld en een welles-nietes discussie van driekwartier met de meneer van de wegenwacht die het nìet met mij eens is dat een knipperend lampje bij de benzinemeter een technisch mankement betekent.
Mevrouw Bosch werkt niet mee en heeft geen zin in onze vaat omdat haar een enorme vleesvork dwars zit die ik eerst met het nodige geweld los moet wrikken. Snel naar de kapper, want ik heb zondag een belangrijke afspraak bij het Kielzog. De hele dag is het een race tegen de klok en ik jakker van het ene naar het andere. Ik stuif de super binnen voor de broodnodige boodschappen. Ruzie met de winkelkar. Wat moet ik allemaal? Oja, brood natuurlijk, pindakaas voor de vogeltjes, eitjes, gestampte muisjes voor de poezen… Bij de bloemist haal ik nog snel een bos Bedankt-bloemen. Weer ruzie met de winkelkar, boodschappen in de tas en onder de arm. Kofferbak open… Denk om de eitjes…
Hè hè.. Tevreden haast ik me naar huis. Onderweg zie ik een buurjongen fietsen met de handen in zijn jaszakken in plaats van aan het stuur. Toet! Toet! ‘Hé, handen aan ’t stuur’, roep ik ‘m door het open raampje toe. Als ik in mijn achteruitkijkspiegel kijk, zie ik die malle jongen nog een paar gekke capriolen maken en in de berm belanden. Ziet u nu wel dat het gevaarlijk is om met losse handen te fietsen? Ik tuf vrolijk verder. Ach, wat aardig, een politieagent op zo’n opvallende brommer steekt een hand op. ‘Dag hoor’, zwaai ik vriendelijk terug. De agent komt gezellig naast mij rijden en wijst op de achterkant van mijn auto…
Nou, haastige spoed is niet altijd goed. De bos Bedankt-bloemen steekt voor de helft uit de dichtgeklapte kofferbak en kan meteen in de prullenbak. Morgen maar een flesje wijn halen als alternatief.
Wat een stuk rustiger en vlekkeloos georganiseerd was, was de Preview van seizoen 2015-2016 bij het Kielzog afgelopen zondagmiddag. Een middag speciaal voor Vrienden van het Kielzog en andere belangrijke mensen zoals ik dus. Er was een hapje, een drankje, een gehaktbalproeverij, muziek van meneer Pals en zang van mevrouw Zwerink en natuurlijk de nieuwe brochure! Ik stond vooraan om het eerste exemplaar in ontvangst te nemen, maar een andere mevrouw was mij net een slag voor. Nou ja, ik heb in ieder geval op mijn gemak kaarten kunnen reserveren, op tijd kunnen inschrijven voor pianoles èn ik heb de Vroegboekkorting te pakken!
Wist u trouwens dat Theodor Adorno beweert dat ‘de taak van kunst is heden chaos in de orde te brengen’? Maar dat terzijde.
Groete!
Gaas Wadoen
Columns Geplaatst op 19 mei 2015