Zoals ik u vorige week vertelde zijn George, mijn partner in love en handlanger in de moestuin, en ik met onze antieke viool naar een deskundige geweest.
Dat vind ik trouwens zo prettig; overal bestaan deskundigen voor. En het is ook fijn dat je uiteindelijk bij de juiste deskundige terecht komt na een bezoek aan een kweker van winterviooltjes om de hoek. Maar goed, drie weken geleden op een doordeweekse woensdagmiddag stoven wij naar de stad. George in zijn zondagse pak en ik in mijn nieuwe jurk met viooltjes. Vlak voor sluitingstijd arriveerden wij bij een deskundige vioolbouwer.
George stapte apetrots en zelfverzekerd met de vioolkist onder de arm de zaak binnen en ik volgde in zijn kielzog. ‘Goedemiddag, u raadt nooit wat ik in dit kistje heb’, begon George en met een zwierig gebaar vleide hij het kistje op de toonbank.
De vioolmeneer achter de balie was een iel, sikkeneurig mannetje. Een beetje kalend, bebrild en een opvallende neus.
‘Een viool!’, klonk het zuchtend.
‘Juist. En wat voor een viool!’ vervolgde George enthousiast. ‘Het is een hele interessante kopie en ik durf te wedden dat u niet alle dagen zo’n viool onder uw enorme neus krijgt’, zei George knipogend en gaf de man joviale klap op zijn schouder.
De man kromp even in elkaar, wierp een blik op de klok en vroeg wat hij voor ons kon doen.
‘Nou, kijkt u maar eens’, George klapte het kistje open. De man deinsde van schrik terug en staarde vol ongeloof naar de viool.
‘Hoe… wat heeft u er mee gedaan? vroeg de man ontzet. ’Er zit geen snaar meer op! En waarom heeft ie een pleister om de hals? En wat is er met de strijkstok gebeurd?
‘Hij moet misschien een beetje opgeknapt worden, maar zegt u nu zelf… een juweeltje toch? Wat denkt u? Een eurootje of duizend?’
De arme man snakte bijna naar adem. ‘Een eurootje of duizend?? Wat bedoelt u? De waarde? Het is een prul meneer!’
‘Ach, weet u het zeker? ‘ vroeg George.
‘En of ik het zeker weet.’ reageerde het mannetje ongeduldig, ’Goedemiddag!’.
Teleurgesteld dropen wij af. Misschien had de man zijn dag niet. En misschien is het ook niet zo handig om 3 minuten voor sluitingstijd met zoiets gevoeligs binnen te komen zeilen of omdat het die dag toevallig 1 april was.
Goed, het repareren van de viool lijkt weinig zinvol, maar George wil toch een second opion.
Van de week heb ik op de bouwplaats even weer gekeken hoe het met de reparatie van het Kielzog is en, omdat ik toch in de weg liep, en passant staan luistervinken. U weet wel, over De Dag van de Bouw en de grote Kielzog-productie De Muze en de Bouwput. De Muze is haar huis kwijt en om te zorgen dat zij in de buurt blijft tot de bouwers klaar zijn met de verbouwing proberen alle afdelingen van het Kielzog kunstencentrum op zaterdag 13 juni haar gunstig te stemmen door onder andere een Kunstpaleis voor haar te bouwen.
Ik vind het knap ingewikkeld allemaal, maar ik ga wel even voor u uitzoeken wie en wat die Muzen zijn .
Wist u trouwens dat het viooltje ook een symbool voor nederigheid is en er wel 400 soorten viooltjes bestaan? Maar dat terzijde.
Groete!
Gaas Wadoen
Columns Geplaatst op 28 april 2015