Ik wil het even met u hebben over George, mijn partner in love en handlanger in de moestuin, mijn muze en grote inspiratie.
Ik schrijf regelmatig over hem en ik kan me heel goed voorstellen dat u zo langzamerhand erg nieuwsgierig naar George bent geworden en ‘m graag nog beter zou willen leren kennen. Nou, ik doe met liefde een boekje open. Allereerst moet ik u even uitleggen dat u George uitspreekt als ‘Sjors’ en niet, zoals velen van u doen, als ‘Djôdsz’. Moet u niet weer doen hoor, want daar wordt de lieverd een beetje verdrietig van. George dus. George is een per strekkende meter uitgegeven blondgrijze reus en heeft het bijpassende grote gevoel voor humor, theater en muzikaliteit. Ja, George is heel erg muzikaal. Ik niet. Ik heb de muzikaliteit van een half ons walnoten en geen klap verstand van instrumenten en maathouden. George wel.
George heeft een hele verzameling instrumenten in alle soorten en maten. Toen hij onlangs één van zijn laatste aanwinsten, een electrische gitaar, had gekocht, bracht de lieverd mij midden in de nacht onder het slaapkamerraam een prachtige serenade. ‘Zalstoe aaltied bie mie blieven… bie mie blieven leutje wicht’, klonk het snoeihard en uit volle borst. Lief hè? De buurt heeft ook genoten. Overal gingen lampen aan, zwaaiden ramen open en werd hij enthousiast toegeschreeuwd. Ik kon het niet goed verstaan, maar het was hartverwarmend.
George is ook heel begaan met de medemens. Afgelopen zondag waarschuwde hij nog een echtpaar op een tandem dat ze veel te dicht achter elkaar fietsten. Dat vind ik zo attent. Waar zie je dat tegenwoordig nog?
George is mijn muze, mijn inspiratie dus. Als de lieverd met zijn bemodderde klompen door het huis sjouwt, inspireert mij dat om de stofzuiger te pakken of een dweil door de keet te halen. Of als ie lekker zit te smikkelen en zijn bord bijna leeg heeft, klets ik ‘m met liefde nog een dikke schep aardappelpuree op zijn bord. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Over muzes en inspiratie gesproken: twee weken geleden heb ik u al iets verklapt over de De Muze en de Bouwput op zaterdag 13 juni. Weet u nog? Het Kielzog organiseert tijdens deze Dag van de Bouw een hele bijzondere productie waar alle afdelingen aan meedoen. Inmiddels weet ik iets meer. Het verhaal gaat over de Muze die haar huis kwijt is en dakloos over de bouwput ronddwaalt. De bouwvakkers verstoren haar rust met machines en lawaai. Dat kan zo niet langer doorgaan, want het Kielzog mag de Muze niet kwijt raken! Zij is de kracht van de broodnodige verbeelding. Het is me nog niet helemaal duidelijk hoe het Kielzog gaat zorgen dat de Muze in de buurt blijft, maar daar kom ik ook nog wel achter!
Wist u trouwens dat “Mijn inspiratie om te schrijven haal ik uit paprika” van Mark Twain afkomstig is? Maar dat terzijde.
Groete!
Gaas Wadoen
Columns Geplaatst op 20 april 2015