Roy Grünewald & Esmay Usmany
Soedah, laat maar…
Wat is het om tegenwoordig Indo te zijn? Tussen een kleine twee miljoen landgenoten met Indische roots? ‘Soedah, laat maar…’ is een voorstelling over de Indo’s met verhalen, muziek en mooie liedjes.
Soedah, laat maar... is een voorstelling over de Indo’s met verhalen, muziek en mooie liedjes. Het gaat over hoe de Indo’s na de oorlog in Nederland terecht kwamen. Over de opvang in contract pensions of barakken, het wennen aan een koud klimaat en het Hollandse eten. Ondertussen moesten wel trauma’s verwerkt worden, was er veel onbegrip in Nederland en moest een tweede en derde generatie een eigen weg vinden. Dat leverde een schat aan verhalen op. Over heimwee en verlangen, maar er werd ook heel wat gelachen. Om rare gewoontes over en weer. Er ontstonden liefdesrelaties die niet begrepen werden. Maar uiteindelijk hebben Indo’s hun kracht in een nieuwe identiteit hervonden.
Roy Grünewald (1950)
is in Bandung (Java) geboren en vertrok met zijn ouders op de ‘Oranje’ in 1952 naar Nederland. In het dorpse Brabant bracht hij als een van de weinige ‘donkere kindjes’ zijn jeugd door. Het vertellen van verhalen kreeg hij mee van zijn oude Indische oma. Een loopbaan als regisseur en theatermaker lag voor de hand.
Vanaf 2014 toerde hij met zijn zus Hedy door het hele land met de succesvolle vertelvoorstelling ‘Selamat Makan’ (smakelijk eten). ‘Soedah, laat maar…’ is een logisch vervolg daarop met nieuwe verhalen en een nieuw theaterconcept.
Esmay Usmany (1984)
is van de derde generatie Indo’s. In Utrecht geboren maar opgevoed met de langzaam verdwijnende Indo cultuur. Al tijdens haar studie aan het conservatorium ontwikkelde zij zich tot een begaafd schrijfster van lied teksten waarvoor ze zelf de muziek componeerde. Zij speelde twee seizoenen in ‘De verteller’ samen met Fred Delfgaauw. Daarna ontwikkelde zij zich tot zelfstandig singer-songwriter met een eigen programma ‘Niets is wat het lijkt’. Daarmee stond ze in de finale van het Utrechts kleinkunst festival.
Usmany zingt klein en met een prettige emotie in haar stem. De teksten van haar liedjes zijn van een poëtische schoonheid. Grunewald vertelt zo boeiend, ernstige onderwerpen gaan naadloos over in een verhaal met de juiste humorvolle lading. Ademloos luister ik naar die boeiende stem."
theaterparadijs.nl ★★★★
